Author: lvnpoetry

It’s the scent in our clothes,
When it’s passed 12 o’clock,
It is these men’s stories,
That is our daily talk
About our daily walk

It’s the crackling of the wood
being licked by the flames
It’s where we cook our food
and where we play our games
This the place of my heart
Where we all take part
Right from the start

Forget about the past,
Tomorrow is a new sky
together we will laugh
and together we will cry,
United we provide
Through this fire we are tied

It’s the great oak trees
It’s the ancient stones
It’s the stars in heaven
on their quiet thrones
Listening together
to the red coal’s sounds
with their flaming crowns.

Guys it is an honour,
To sit beside these names
Sharing these fiery coals
Our friendship sealed by flames

Brothers it’s a privilege
to be here, in this weather
Under the moon and clouds
Where the hard coals burn together

Men it’s an honour
to be here tonight
to listen to the silence
and hear the fire fight.

Beneath this starry universe,
We, the hard coals converse.

---

Written by Louis van Niekerk on 29 January 2019

---

It always seems like the skies are blue
Everybody’s excited to get on the fun train
Preparations and getting ready your whole crew,
But then all is spoiled by that poxy rain.

So we go inside to have a cuppa tea
And turn on the heating, because it’s freezing
I then turned on the tele to let me see
The weatherman forecasting colds and sneezing

Coats are hanging behind the door all year round
Even the thin ones for the summer clouds
And in your car boot your brolly can be found
For whenever you start hearing the dripping sounds

You can always be guaranteed a bummer,
when you receive your two week summer.

 

---

Written by Louis van Niekerk on 01 May 2018

---

 

Messianic juice
We have a truce
Between Jews and Gentiles
It has been a while
Since we all had a smile on our dails
C’mon Israel
Isaiah’s prophecy
Jesus fulfills it
The devil conceals it
The church reveals it
Why do you still reject
There’s a war in effect
Let’s all resurrect
Become God’s elect
What we’re meant to be
Trinity and me!
Living in eternity

---

Written by Louis van Niekerk on 10 November 2012

---

 

Elke dag staan ek op
Met ‘n pyn in my kop
Ek voel baie vrot
En ek dink ooo God
Wat is fout met my?
Ek het daai wyn so gevry
Nou sal ek lê en ly
En hulle sê vir my
Jy moet ophou suip
Maar niemand verstaan nie
Dis nie my ligaam nie
Ons sing nie meer saam nie
Ek is simsom met kort hare
Dop vloei in my are
Dit is die reine waarheid
Red my van die naarheid
Ek bid elke dag
En ek sit en ek wag
Vir die Here in die nag
Mense loop en lag
Maar God praat toe sag
En Hy sê vir my
Aanvaar net my krag
Dit maak jou vry.
Ek maak toe my hande oop
En palms word warm
hitte vloei in my arms
Ek probeer my gevoelens stoei
Maar die trane vloei
Soos wat Jesus bloei
En my wit was
Soos ys in die koelkas

---

Written by Louis van Niekerk on 12 March 2013

---

 

Ek verlang na die Drakensberge,
Die yslike rotse en boesmangrotte
Beskillderd met diere merke

In Diep skeure deur die grond
Hardloop dassies oral rond

Die klanke van ossewaens
Se kreune oor die stene
Ego in die masiewe krans

‘N trek op na Sani pas se Kant
Bring potbrood in modderhutte
Op die Boomlose platorand

Ek Ry op ‘n perd se rug
Deur sagte vlaktes
Verby watervalle
Wat die hoogtes ontvlug

————————————————————

Maar hier is die almagtige alpe,
Oor Europa uigestrek
En bewaar deur die noordlike valke

Tradisies van honderde jare
Gestrek oor 5 lande
Vloei nog in my are

Volkmusiek in die bergkroeg
Duitse bier en sneeu
Kaggelvure brand Al vroeg

Die immergroen Wilde kersbome
Omsingel die snoesige houtkamers
En watervalle van ver strome

Ek hoor die koeie met klokke
Hulle wandel in die hoogste pieke
Tussen die wilde bergbokke

Ons voorouers ski snellig verby
Oor spierwit sneeu wat strek vir myle
Dis so skoon en pragtig vir my.

---

Written by Louis van Niekerk on 05 January 2016

---

 

Die valk vlieg hoog in die lug.
Die bosluisvoël ry op die buffel se rug.
Die krokodil dryf by die rivier af.
Die aap spring, klim en skree laf.
Die bye zoem in die blomme.
Die boom laat drip sy gomme.
Die miere eet die blare.
Die sonlig skyn deur spinnerakgare.
Die kameelperd buk om te drink.
In die verte raas ‘n fink.
Die vlakvark lê in sy gat in die grond,
En die arme skilpad kruip daar rond.
Op die grond syl ‘n lang groen slang,
Maar die brawe meerkat is nie bang.
Duisende goggas en diere is hier los,
In die groot, gevaarlike bos.

---

Written by Louis van Niekerk on 04 September 1999

---

Dit voel asof die son nooit weer sal opkom nie,
Dit reën net dag na dag na dag.
Niemand sal my of die weer ooit kan opsom nie,
Want hulle sien net my sagte glimlag.

Die winters is nat en ysig koud,
En die somers voel so kort.
Bewolkde lug los my siel benoud
En selfs my hart begin nou soos ys word.

Ek begin verstaan waarom ons voorvaders gevlug het,
Van die wit Europa velde,
En in Afrika hulself gaan stig het,
Vry met hulle gewere in hulle belde.

---

Written by Louis van Niekerk on 21 February 2010

---

 

“Waarheen gaan jy?”
Vra Jan vir my.
Kom net saam,
Ons gaan kry gou graan.

“Waarheen gaan jy?”
Vra Lee vir my.
Kom net saam,
Iemand is in kraam.

“Waarheen gaan jy?”
Vra Piet vir my.
Kom net saam met ons,
Voor jy als bedons.

“Waarheen gaan jy?”
Vra ‘n meisie vir my.
Hou jou mond,
Ons loop net rond.

“Waarheen gaan jy?”
Vra Ben vir my.
Volg ons net,
Dis lekker pret.

Toe vra almal: “Waarheen gaan jy?”
Iewers waar niemand my kan kry!!!

---

Written by Louis van Niekerk on 26 June 1997

---

 

‘n Vriend was jy deur dik en dun,
‘n Vriend was jy deur meer en min.
‘n Vriend was jy nog altyd vir my,
‘n Vriend sal jy ook altyd bly.

---

Written by Louis van Niekerk on 25 July 2000

---

 

Jan het weggeloop toe hy dertien was,
Hy’t al sy goed geprop in sy tas:
Pet, mes, tou, beursie en windbuks
Ook horlosie, vuurhoutjies en verder niks.
Hy het saam met iemand gery tot by Windhoek.
En daar op ‘n plaas gaan werk soek.

Die eensame oom gee hom ‘n kamer om in te bly.
Toe het Jan gedink hy is nou vry.
Jan het daardie aand begin verlang,
En hy was nog ‘n bietjie bang.

Die volgende dag het hy begin werk,
Hy het die beeste gebrandmerk.
Jan was moeg vir die stadsjapie,
Wat hy wou word is ‘n boereknapie.
Jare lank het hy gelukkig gewerk op die plaas,
Saam met oom Paul sy baas.

Maar toe hy 20 was het hy in die huis begin bly,
Want sy baas, Paul, was deur ‘n trok omgery.
Jan het die plaas geërf en gelukkig gebly.
Nie eers sy ouers kon hom van die plaas skei.
Want hy het eenkeer gebel en gevra,
Net hoe gaan dit met hulle daar!
Hulle was opgewonde en bly.
Want hulle het nog ‘n baba seuntjie gekry.
Gelukkig het hy gebly met sy wegloopspet,
Op sy plaas wat hy verniet gekry het.

---

Written by Louis van Niekerk on 09 April 2000

---