Dit voel asof die son nooit weer sal opkom nie,
Dit reën net dag na dag na dag.
Niemand sal my of die weer ooit kan opsom nie,
Want hulle sien net my sagte glimlag.
Die winters is nat en ysig koud,
En die somers voel so kort.
Bewolkde lug los my siel benoud
En selfs my hart begin nou soos ys word.
Ek begin verstaan waarom ons voorvaders gevlug het,
Van die wit Europa velde,
En in Afrika hulself gaan stig het,
Vry met hulle gewere in hulle belde.
Written by Louis van Niekerk on 21 February 2010
LvN Poetry 